Warunkiem prawidłowego wymawiania wszystkich głosek jest m.in. sprawne działanie narządów mowy. Realizacja każdej głoski wymaga innego układu artykulacyjnego i innej pracy mięśni.
Ćwiczenia narządów artykulacyjnych mają na celu wypracowanie zręcznych i celowych ruchów języka, warg i podniebienia. Dziecko musi mieć wyczucie danego ruchu i położenia poszczególnych narządów mowy, co jest wstępem do wywołania prawidłowej głoski i korygowania w ten sposób wadliwej wymowy.
W poprawę sprawności artykulacyjnej swojego dziecka mogą włączyć się rodzice poprzez systematyczne ćwiczenia w domu. Ćwiczenia te prowadzone powinny być w formie zabawy i przynajmniej w początkowym okresie pod kontrolą wzrokową z wykorzystaniem lusterek.
Poniżej kilka przykładowych ćwiczeń:
Ćwiczenia języka:
- Wysuwanie języka- język wąski i szeroki. Kierowanie języka w kąciki ust: w prawo i w lewo – przy szeroko otwartych ustach.
- Unoszenie języka na górną wargę- język wąski i szeroki ( usta szeroko otwarte). Ćwiczenie wykonujemy bez pomocy dolnej wargi.
- Unoszenie języka za górne zęby i cofanie go do podniebienia miękkiego.
- Dotykanie językiem zębów trzonowych górnych i dolnych. Dotykanie językiem poszczególnych zębów – po kolei.
- Język w przedsionku jamy ustnej, oblizywanie zębów( ruch okrężny). Oblizywanie warg ruchem okrężnym- usta szeroko otwarte.
- Mlaskanie czubkiem języka. Mlaskanie środkiem języka. Przyssanie języka do podniebienia przy szeroko otwartych ustach.
- Robienie z języka tzw. „ łyżeczki”- czubek języka i boczne krawędzie zadarte do góry.
- „ Kląskanie” językiem – jedzie konik.
Ćwiczenia warg:
- Szerokie otwieranie ust i zamykanie. Wysuwanie warg do przodu ( jak przy samogłosce u), rozchylanie warg ( jak przy samogłosce e). Ruchy wysuwania i rozchylania wykonujemy naprzemiennie.
- Złączyć wargi płasko. Rozciąganie warg przez cofnięcie kącików ust ( jak przy samogłosce i).
- Dmuchanie przez złączone wargi, lekko wysunięte do przodu; parskanie, cmokanie.
- Wymawianie samogłosek: i-u, a następnie a,e,u,i,o,y ( zachować tę kolejność).
- Naśladowanie ruchów przeżuwania przy złączonych wargach.
Zabawy artykulacyjne:
- Zabawa w „Sprzątanie buzi”:
Język sprząta podłogę – poruszanie czubkiem języka za dolnymi zębami;
Język odkurza ściany – poruszanie językiem po wewnętrznej ścianie policzków;
Język obmiata sufit – przesuwanie językiem od górnych zębów w kierunku podniebienia miękkiego;
Język myje okna na piętrze – oblizywanie górnych zębów i na parterze- dolnych zębów;
Język wymiata kurz z rogów drzwi -kierowanie języka w kąciki ust;
Język myje drzwi – oblizywanie ust ruchem okrężnym;
Język trzepie dywan – „kląskanie” językiem.
- Zabawa w żołnierza:
Żołnierz melduje się – wysuwanie szerokiego, rozluźnionego języka;
Baczność!- unoszenie języka na górną wargę;
Spocznij!- język kierujemy na dolną wargę;
Na prawo patrz!- kierowanie języka do prawego kącika ust;
Na lewo patrz!- kierowanie języka do lewego kącika ust
Żołnierz dostał przepustkę- kląskanie językiem.
- Zabawa w naśladowanie zwierząt:
Rybka- wargi ściągnięte i wysunięte do przodu, rozchylanie i zamykanie warg;
Świnka- zęby zwarte, usta zaokrąglone i wysunięte do przodu na kształt ryjka;
Małpa- językiem wypychamy dolną wargę;
Wąż- zęby zwarte, usta rozciągnięte, naśladujemy syczenie;
Konik- kląskanie językiem:
Hipopotam- nadymanie policzków.